Analiza rynku innowacji farmaceutycznych wykazała, że przełomy w medycynie są związane między innymi z opracowaniem nowych leków. To one sprawiają, że choroby dotychczas nieuleczalne stają się uleczalne, a śmiertelne stają się chorobami przewlekłymi. Dany lek może zostać uznany za innowację na rynku farmaceutycznym, jeżeli w inny niż do tej pory sposób odpowiada na niespełnione lub nieodpowiednio zaspokojone potrzeby zdrowotne.

Analiza rynku innowacji farmaceutycznych

Spółka GSK Commercial przez lata prowadziła prace nad preparatem wspomagającym leczenie zakażeń wirusem HIV. Nowa terapia opracowana przez ten koncern opiera się na schemacie dwulekowym to prawdziwa rewolucja. Dotychczas pacjenci z HIV korzystali z terapii wielolekowych, trójlekowych. Lek Dovato zaprezentowano w październiku 2020 roku. To właśnie za ten preparat GSK Commercial zostało wyróżnione nagrodą Innowatora.

Firma Bristol Myers Squibb opracowała lek Luspatercept, który jest przeznaczony dla osób chorujących na przewlekłe nowotwory szpiku. Takie osoby muszą mieć przetaczaną krew, a dzięki przyjmowaniu Luspaterceptu mogą uniknąć transfuzji. Zamiast wizyt w szpitalu, pacjenci z zespołami mielodysplastycznymi przyjmują zastrzyk i nie ma potrzeby przetaczania krwi. W ten sposób lek “podwójnie ratuje życie”. Krew, która nie jest dzięki niemu wykorzystywana przy transfuzjach, może być wykorzystana do ratowania innych pacjentów.

Nanomedycyna

Nanomedycyna to – w uproszczeniu – nanotechnologia o zastosowaniu medycznym i farmakologicznym. Sektor ten cieszy się coraz większym zainteresowaniem przedsiębiorstw prywatnych oraz ośrodków publicznych. Na przykład UE, poza współfinansowaniem licznych projektów, uruchomiła również platformę technologiczną skierowaną do firm i instytucji z branży nanomedycyny.

Co więcej, współczesna medycyna powszechnie stosuje antybiotyki, co powoduje pojawianie się i rozpowszechnienie szczepów bakteryjnych opornych na antybiotyki. Rozwój nanotechnologii przyczynił się do powstania alternatywnych środków przeciwbakteryjnych. Na przykład takich jak nanocząsteczki srebra, złota oraz miedzi, które wydają się być wolne od wad tradycyjnych antybiotyków. Co więcej, dzięki nanocząsteczkom podawanie leku jest mniej inwazyjne i mniej obciążające dla organizmu, a dawka może być dobrana precyzyjnie pod kątem danego pacjenta

Nowoczesne formy przyjmowania leków

Obecnie branża farmaceutyczna na świecie poszukuje nowych form podawania substancji czynnych w celu zaspokojenia potrzeby precyzyjnego dawkowania. Równie istotne jest  modyfikowanie tempa uwalniania API i dostarczenie leku w docelowe miejsce działania. Powszechnie znane postacie leków, takie jak tabletki, kapsułki czy peletki, nie są już jedynymi formami przyjmowania lekarstw.

Przykładowe formy leków

Lizak jako nośnik dla substancji silnie przeciwbólowej został zastosowany w przypadku leku Actiq zawierającego cytrynian fentanylu. Substancja ta jest z grupy opioidów powodujących uśmierzania silnego bólu. Lizak umieszcza się między policzkiem a dziąsłem tak, aby jak najwięcej API dostało się przez błonę śluzową, a następnie do krwiobiegu.

Minitabletka jest to tabletka otrzymywana w standardowy sposób poprzez bezpośrednie tabletkowanie lub granulację na sucho bądź na mokro. Wyróżnia ją wielkość. Minitabletka ma zazwyczaj średnicę 2–3 milimetrów. Właściwość ta wydaje się szczególnie użyteczna wśród pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem. Minitabletki mają też zaletę dla wytwórcy – nie jest bowiem konieczne wytwarzanie różnych dawek leku. Minitabletka stanowi jedną dawkę, wobec czego pacjent stosuje taką ilość minitabletek, jaka jest mu indywidualnie zalecona.

Organożel to niekrystaliczny układ, w którym organiczna ciecz – na przykład olej roślinny, mineralny lub rozpuszczalnik organiczny żelowany – jest odpowiednio dobraną substancją. Największą zaletą organożelu jest jego termoodwracalność. Oznacza to, że termożel występuje w formie stałej. Jednak po podaniu pacjentowi zmienia swoją postać na półpłynną, dzięki czemu można uzyskać pożądaną adhezyjność, biokompatybilność, rozpuszczalność czy uwalnianie substancji czynnej.

Nanonośniki są łatwiej przyjmowane przez komórki niż duże cząsteczki. Dzięki czemu można je z powodzeniem zastosować w terapiach celowanych w obszarze znanych już składników bioaktywnych. Wśród najszerzej stosowanych i testowanych nanoprzekaźników wymienia się: liposomy, dendrymery, nanocząstki na bazie tłuszczów stałych oraz polimery.